روستای اناری در منطقه‌ای کوهستانی و صعب‌العبور واقع شده، با فاصله‌ای زیاد از شهر مهرستان. مسیر سخت و دورافتاده‌اش باعث شده بود سال‌ها از نگاه بسیاری پنهان بماند.
دیوارهایش از بیرون فرو ریخته بودند، تیرهای چوبی سقف را موریانه خورده بود و بخشی از سقف کلاس، کاملاً ریخته بود.
نه امنیتی بود، نه نوری، نه گرمایی برای زمستان و نه خنکایی برای تابستان.
چند سال پیش، یکی از خیرین برای دانش‌آموزان این روستا مدرسه‌ای ساخت؛ بنایی یک‌کلاسه، با شکل دایره‌ای و فضایی بسیار کوچک. با اینکه این اقدام ارزشمند بود، اما پاسخگوی نیاز واقعی روستا نبود. چرا که بیش از ۴۵ دانش‌آموز در این مدرسه تحصیل می‌کردند و همگی مجبور بودند در همان یک کلاس کوچک کنار هم بنشینند.
فضای کلاس آن‌قدر تنگ بود که نیمکت‌ها به هم چسبیده بودند و هیچ مسیر عبوری بین آن‌ها وجود نداشت. دانش‌آموزان برای رسیدن به نیمکت خود، باید از روی میزها عبور می‌کردند تا بتوانند پشت صندلی بنشینند.
با توجه به این شرایط و نیاز جدی به فضای بیشتر، تصمیم گرفتیم برای روستای اناری یک مدرسه دو کلاسه بسازیم. با وجود مسیر سخت و بُعد مسافت، ساخت مدرسه با همراهی صمیمانه و فعال خود مردم روستا به سرعت انجام شد.
امروز، دانش‌آموزان روستای اناری در مدرسه‌ای امن، روشن و استاندارد تحصیل می‌کنند؛ فضایی درخور آینده‌ای که برای آن تلاش می‌کنند.
